Eenmanszaken in aannemerij schieten als paddestoelen uit de grond
‘Netwerk van ZZP’ers dé toekomst op renovatiemarkt’
Tekst en foto Eddy Buiting
Zelfstandigen zonder personeel opereren steeds
meer als aannemer. Volgens Henry Kasper, voorzitter
van FNV-Zbo komt dit vooral door de efficiency en ‘no-nonsense’ houding van de ZZP’er (Zelfstandige Zonder Personeel)
“De zelfstandige professionaliseert zich en dat gaat de onderkant van de aannemersmarkt voelen”.
‘Het mannetje’ van weleer is een volwaardige ondernemer geworden. De ‘makkelijke in te huren handjes’ nemen tegenwoordig met gemak werken van een paar ton aan en vormen met collega-zelfstandigen voor het oog hetzelfde bedrijf als de kleine aannemer. Toch ziet Henry Kasper, voorman van de grootste belangenbehartiger van zelfstandigen in bouw en hout met lede ogen aan hoe het groeiende ledenbestand lang niet altijd serieus genomen wordt door aannemers en beleidsbepalers. “Omdat de ZZP’er een ongecompliceerde aanbieder van vakkennis en arbeid is, die niet over doelgroepen en marktbenadering praat”.
Het aantal zelfstandigen in de bouw is de 50.000 ruim gepasseerd. Hoe verklaart u deze groei?
Ook in laagconjunctuur is het aantal ZZP’ers zelfs met enkele duizenden
gegroeid, deels omdat er bij aannemers geen werk meer
was. Persoonlijke motieven (huidige werk saai, repeterend of weinig
diepgaand, reis/werktijden) en sectorale motieven (verdiensten CAO te
laag, marktmogelijkheden door specialisatie of opgebouwd netwerk) komen
bovendrijven. Wat je nu ziet, is dat mensen de stap wagen omdat het
weer wat beter gaat. Wie al lang met het idee rondloopt om eigen baas
te worden, grijpt nu de kans.
Hoe typeert u deze ondernemer?
Een ZZP’er is een geval apart, zeg ik altijd. Een echte ondernemer wil winstoptimalisatie. Hij zou extra mensen in dienst nemen als dat het rendement significant zou verbeteren. De meeste ZZP’ers
willen echter vakoptimalisatie; ze willen leuk, afwisselend
werk blijven doen met een leuke opbrengst. Ze willen bewust niet dusdanig
groeien dat ze zelf op kantoor belanden.
Ze zoeken elkaar bij grotere klussen op.
De ZZP-netwerken functioneren met name in de grote steden
al jaren geweldig. De zelfstandigen hebben kaartenbakken
met verschillende disciplines, waarbij iedereen binnen dit netwerk acquireert,
plant en uitvoert. Razend efficiënt. Particulieren willen niets liever dan duidelijkheid in de offerte en direct contact met degen die het werk gaat maken. Het netwerk bewaart zijn eigen kwaliteit; wie het verprutst, verdwijnt uit de kaartenbak. Ik vind het ZZP-netwerk dé toekomst
op de particuliere renovatiemarkt.
Ze snoepen daarmee een belangrijke markt van de kleine aannemer weg. Die is daar niet blij mee.
Natuurlijk horen we wanklanken. Maar waar is het ondernemerschap?
Kansen zoeken en benutten! ZZP’ers kampen niet met een overhead van grotere aannemers, zijn flexibeler. Aannemers moeten daar niet over zeuren, maar kijken hoe zij ook efficiënter
kunnen werken. Bedrijven moeten vakmensen behouden door
werk vooral boeiend te houden en verantwoordelijkheden laag te leggen.
Op dat moment ontneem je de echte vaklieden voorname argumenten om voor
zichzelf te beginnen.
Tegen welke knelpunten loopt een zelfstandige in zijn rol als onderaannemer?
De car-verzekering is een hete aardappel die maar doorgegeven
wordt. Onderaannemers worden daardoor vaak uitgesloten,
zonder dat daar iemand notie van neemt. Maar ook ontstaan er verkeerde
gezagsverhoudingen op de bouw omdat niet duidelijk is wat men van elkaar
verwacht. Een onderaannemer is iemand waarmee je duidelijke resultaatafspraken
moet maken, waarbinnen hij autonoom moet kunnen opereren. Verder worden
de ingehuurde ZZP’ers
snel de dupe van betalingstrajecten, als de afspraken
niet goed vastgelegd zijn.